Σα 17/12/16

Μπακλαβάς, από την Δήμητρα και τον Λευτέρη του foodstates.gr!

…το πιο αγαπημένο σιροπιαστό γλυκό παγκοσμίως!

Δεν ξέρω γιατί αλλά όσον αφορά τον μπακλαβά, όσο κι αν η παράδοση και τα ιστορικά στοιχεία πιστοποιούν ότι προέρχεται από την Τουρκία, εμείς σαν λαός τον νιώθουμε σαν δικό μας γλυκό!

Ίσως λόγω της αγάπης που του δείχνουμε. Ίσως επειδή εδώ και δεκάδες χρόνια τον παρασκευάζουμε στην χώρα μας, τον απολαμβάνουμε και ανήκει πλέον στα πιο δημοφιλή και πολύ- παρασκευασμένα γλυκά της Ελλάδας.

Όπως και έχει, βέβαια, δεν θα μπορούσαμε αμφισβητήσουμε και την μοναδικότητα του τούρκικου μπακλαβά. Μοναχά με την σκέψη έρχεται αυτόματα στον νου οι «ζωντανές» σκηνές της τούρκικης αγοράς. Μια αγορά γεμάτη «ζωή».

Ήχοι της αγοράς, συνομιλίες, ηχηρά καλέσματά από τους πωλητές που σε καλούν να αγοράσεις από το μαγαζί τους πάντα πρόθυμοι για παζάρια.

Κόσμος, πολύς κόσμος. Μυρωδιές, πολλές μυρωδιές. Και κάπου εκεί ανάμεσα ξετρυπώνουν πάντα μικρά ζαχαροπλαστεία. Ασφυκτικά γεμάτα από γλυκά με τον μπακλαβά (καλύτερα με την ποικιλία των μπακλαβάδων) να κατακλύζει θριαμβευτικά τον περισσότερο χώρο. Μυρωδιές. Γλυκιές μυρωδιές….

Όσο για την ποικιλία, πλέον είναι πολύ μεγάλη. Με διαφορετικούς ξηρούς καρπούς (ή με συνδυασμό τους), τυλιχτός, με κανταΐφι αντί για φύλλο, με σοκολάτα κ.α. Ξεχωρίζουν με διαφορά στην απόλαυση ο μπακλαβάς με την σοκολάτα και ο μπακλαβάς με γέμιση φιστίκι Αιγίνης. Άλλωστε ο πραγματικά «κλασικός» μπακλαβάς είναι εκείνος με φιστίκι από το Gaziantep της Τουρκίας τη πόλη που φημίζεται για τον μπακλαβά της και θεωρείται ως η πόλη στην οποία γεννήθηκε το γλυκό.

Με μια πρόχειρη αναζήτηση βρήκαμε και σας παραθέτουμε ότι:

Το 2008 η Τουρκία κατοχύρωσε τον Μπακλαβά ως Π.Ο.Π. μέσω του Τουρκικού γραφείου ευρεσιτεχνιών.
Η παλαιότερη συνταγή ενός είδους πρωτο-μπακλαβά υπάρχει σε ένα Κινέζικο-Μογγολικό βιβλίο με συνταγές του 1330, με την ονομασία güllach.
Η λέξη μπακλαβάς προέρχεται πιθανόν από τη μογγολική ρίζα baγla- που σημαίνει ‘τυλίγω’ με την Τουρκική κατάληξη –v.

Και επειδή θέλαμε να αναζητήσουμε αν έχει κάποια ελληνική ρίζα ή καταγωγή ο μπακλαβάς βρήκαμε πως κάποιοι υποστηρίζουν (Βρυώνης, 1971) ότι το αρχαίο ελληνικό γλύκισμα κοπτή/ κοπή ήταν η βυζαντινή έκδοση του σημερινού μπακλαβά. Παρ’ όλα αυτά ο Perry (1994) υποστήριξε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς η κοπτή περιείχε ξηρούς καρπούς και μέλι αλλά δεν περιελάμβανε ζύμη.

Ο Perry υποστήριξε επίσης ότι πρώτοι οι Τούρκοι της Κεντρικής Ασίας ξεκίνησαν να φτιάχνουν ψωμί με πολλά επίπεδα ζύμης και έδειξε ότι στοιχεία επιρροής του σημερινού μπακλαβά μπορεί να υπάρχουν και από το γλυκό pakhlavası, το οποίο δημιούργησαν οι κάτοικοι του Αζερμπαϊτζάν. Η μόνη διαφορά του με τον σημερινό μπακλαβά, είναι ότι η ζύμη, αν και είχε πολλά επίπεδα, δεν ήταν ζύμη φύλλου κρούστας, η οποία δημιουργήθηκε πρώτη φορά στις κουζίνες του ανακτόρου Τοπκαπί.

Πολλοί ωστόσο επιβεβαιώνουν ότι τα γλυκά των Τούρκων ήταν παρόμοια με αυτά που γεύονταν οι Βυζαντινοί. Τα βασικά τους υλικά ήταν συνήθως ζύμη, σουσάμι, σιτάρι, ξηροί καρποί, μέλι και διάφορα φρούτα. Έτσι το μπουρέκι, ο χαλβάς, ο μπακλαβάς και άλλες λιχουδιές των Τούρκων απαντώνται ήδη με παρόμοια μορφή σε διάφορα βυζαντινά και κλασικά ελληνικά κείμενα.

Όπως και να ‘χει ας μην ξεχνάμε πως η χώρα μας ήταν υπό την σκλαβιά του τουρκικού ζυγού επί 400 χρόνια. Οι ανταλλαγές, τα δάνεια και επιρροές μεταξύ των δυο χωρών είναι αυτονόητες και αναπόφευκτες.

Επίσης, να σημειωθεί σε όλα αυτά πως ο μπακλαβάς συναντάται και σε πολλές άλλες χώρες όχι μόνο της Ασίας, αλλά και της Βόρειας Αφρικής και της Βαλκανικής χερσονήσου.

Ας μείνουμε, λοιπόν, στην γλύκα και την απόλαυση του μπακλαβά και ας αφήσουμε τα ιστορικά στοιχεία ως κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες που τον συνοδεύουν.

Καλή επιτυχία και τολμήστε τον! Η συνταγή του μπακλαβά είναι πολύ εύκολη και η συγκεκριμένη συνταγή είναι σίγουρη και εγγυημένη!

Eνημέρωση :

Το sokolatomania.gr περιέχει διαφημίσεις Google . Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, όμως κάνοντας ένα κλικ σε αυτές, λαμβάνει μια πολύ μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.

Υλικά:

800 γρ. φύλλο για μπακλαβά
500 γρ. βούτυρο, λιωμένο
250 γρ. μαργαρίνη, λιωμένη
½ φλ. Σπορέλαιο

Για την γέμιση:

500 γρ. καρύδι, ψιλοκομμένο
100 γρ. φιστίκι Αιγίνης, ψιλοκομμένο
15 φρυγανιές, θρυμματισμένες
Κανέλα- γαρύφαλλο

Για το σιρόπι:

1 λίτρο νερό (4 ποτήρια)
1,5 κιλό ζάχαρη
400 γρ. γλυκόζη
2 ξυλάκια κανέλας

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε τα υλικά της γέμισης σε ένα μπολάκι.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι. Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι το νερό και την ζάχαρη με δυνατή θερμοκρασία. Μόλις αρχίσουν να βράζουν χαμηλώνουμε την φωτιά και προσθέτουμε την γλυκόζη και τα ξυλάκια κανέλας. Αφήνουμε να βράσουν για 8 λεπτά και μετά το κατεβάζουμε από την φωτιά για να κρυώσει.
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το βούτυρο, την μαργαρίνη και το ηλιέλαιο. Με πινέλο βουτυρώνουμε τον πάτο ενός ταψιού (λίγο μικρότερο από το μεγάλο ταψί κουζίνας).
Βάζουμε ένα φύλλο και βουτυρώνουμε. Βάζουμε συνολικά 4 φύλλα στον πάτο τα οποία τα βουτυρώνουμε καλά ένα- ένα.
Πάνω βάζουμε λίγη γέμιση σε όλη την επιφάνεια του φύλλου (περίπου 3 κουταλιές της σούπας).
Βάζουμε ένα φύλλο, βουτυρώνουμε. Βάζουμε από πάνω ένα ακόμη φύλλο και βουτυρώνουμε. Από πάνω βάζουμε πάλι λίγη γέμιση.
Συνεχίζουμε την ίδια διαδικασία. Δηλαδή 2 φύλλα βουτυρώμενα ένα-ένα και λίγη γέμιση.
Στο τέλος, από πάνω, βάζουμε 3 φύλλα. Το τελευταίο πριν το βουτυρώσουμε καλά, το κόβουμε σε κομμάτια (καλύτερα να μην είναι πολύ μεγάλα για να σιροπιαστούν καλά). Βουτυρώνουμε πάρα πολύ καλά από πάνω. Αν θέλουμε τοποθετούμε σε κάθε κομμάτι κι ένα γαρυφαλλάκι.
Ψήνουμε στις αντιστάσεις στους 160 βαθμούς μέχρι να πάρει ένα χρυσαφένιο χρώμα (περίπου 30 λεπτά) και μετά χαμηλώνουμε στους 140 βαθμούς και ψήνουμε για ακόμη 1 ώρα περίπου.
Μόλις βγει από τον φούρνο το γλυκό. Καυτός ο μπακλάβας,κρύο το σιρόπι. Σιροπιαζουμε με μια βαθιά κουτάλα σταδιακά μέχρι να τελειώσει όλο το σιρόπι.